آدما از آدما زود سیر می شن آدما از عشق هم دلگیر می شن
آدما رو عشق شون پا میذارن آدما آدمو تنها میذارن
منو دیگه نمی خوای خوب میدونم تو کتاب دلت اینو میخونم
یادته اون عشق رسوا یادته اون همه دیوونگی ها یادته
تو می گفتی که گناه مقدسه اول و آخر هر عشق هوسه
آدما آخ آدمای روزگار چی میمونه از شماها یادگار
دیگه از بگو مگو خسته شدم من از اون قلب دو رو خسته شدم
نمی خوای بمونی توی این خونه چشم تو دنبال چشمای اونه
همه ی حرفای تو یک بهونست اون جهنمی که می گن این خونست
آدما از آدما زود سیر می شن آدما از عشق هم دلگیر می شن
آدما رو عشق شون پا میذارن آدما آدمو تنها میذارن
منو دیگه نمی خوای خوب میدونم تو کتاب دلت اینو میخونم
یادته اون عشق رسوا یادته اون همه دیوونگی ها یادته
تو می گفتی که گناه مقدسه اول و آخر هر عشق هوسه
آدما آخ آدمای روزگار چی میمونه از شماها یادگار
دیگه از بگو مگو خسته شدم من از اون قلب دو رو خسته شدم
نمی خوای بمونی توی این خونه چشم تو دنبال چشمای اونه
همه ی حرفای تو یک بهونست اون جهنمی که می گن این خونست
آدما از آدما زود سیر می شن آدما از عشق هم دلگیر می شن
آدما رو عشق شون پا میذارن آدما آدمو تنها میذارن
منو دیگه نمی خوای خوب میدونم تو کتاب دلت اینو میخونم
یادته اون عشق رسوا یادته اون همه دیوونگی ها یادته
تو می گفتی که گناه مقدسه اول و آخر هر عشق هوسه
آدما آخ آدمای روزگار چی میمونه از شماها یادگار
دیگه از بگو مگو خسته شدم من از اون قلب دو رو خسته شدم
نمی خوای بمونی توی این خونه چشم تو دنبال چشمای اونه
همه ی حرفای تو یک بهونست اون جهنمی که می گن این خونست
سخت دلگیری و از من گله داری چه کنم؟
باز انگار سر غائله داری چه کنم؟
پیش آرامش من سخت به هم میریزی
من که بی حوصله ام، حوصله داری،چه کنم؟
متلاطم شدی، از ساحل امن دیروز
دور افتاده ای و فاصله داری، چه کنم؟
خود تراشیده ای اش، پیکرهای را که منم
حال با پیکره ات مساله داری، چه کنم؟
میزنی، میشکنی، میشکنم، میخندی
اشتیاقی تو به این مشغله داری، چه کنم؟
آبشاریست خروشان که مرا خواهد برد،
گیسوانی که به دوشت یله داری چه کنم؟
" ای که با سلسله ی زلف دراز آمده ای"
با اسیری که در این سلسله داری چه کنم؟
مهرداد نصرتی