آدم ها خیلی می دانند
و من در افسون این زمانه
در ژرفای بیکرانه غم
در پشت همه خواسته ها
و در ورای فلسفه٬
دین٬
ادبیات
در جستجوی آموختن از خویشتن هستم
آهای آدم ها
آهای رهگذران شهر غریب بی کوچه ما
آهای ای فرزانگان
بگذارید بیابم خویشتن را
که از بند زمان٬
مکان٬
فریاد
رسته ام
رسته ام و در آموختن خویشتن
شده اید سد راهم
ای پرده ها نمی خواهمتان
بروید کنار تا شاید
سوار بر بال فراموشی
و در اندوه غریبی
و در خلوت تماشا
نگاهی کنم در آینه
و ببینم چه آموخته ام از خود و از شما
بگذارید به نظاره بنشینم
تدفین پرده ها را